Knelpunten in aquacultuur: enkele risicovolle aspecten van de vroege levensstadia van de vis.

Aquacultuur is een zeer snel groeiende sector, maar er zijn nog talrijke knelpunten bij het opkweken van larven (larvicultuur) en van adulte vissen. Veel van deze knelpunten zijn van nutritionele aard. Het voedingsregime is nog vaak onvoldoende afgesteld op de behoeften van specifieke vissoorten waardoor uithongering een grote invloed blijft hebben. Deze problemen kunnen opgelost worden door de ontwikkeling van het gastro-intestinale stelsel per vissoort in kaart te brengen. Parameters, zoals de enterocytenhoogte, de aanwezigheid van supranucleaire vacuoles in de enterocyten en ‘the point of no return’ kunnen als maatstaf gebruikt worden om uithongering te monitoren en te voorkomen. Aan de hand van deze gegevens kan een optimaal voedingsregime met rotiferen (radardiertjes), Artemia  (pekelkreeftjes) en Copepoda (eenoogkreeftjes) uitgewerkt worden.

Aquaculture is a fast growing sector. However, during larviculture and fish husbandry, many bottlenecks still occur. Many problems concern nutritional factors and can be avoided by a clear understanding of the development of the gastrointestinal system of the various fish species. Parameters, such as enterocyte height, the presence of enterocytic supranuclear vacuoles and 'the point of no return', can be used to monitor and prevent food deprivation. This information can also be used to compose a feeding regime with rotifers, Artemia en copepods.