Rickettsiosen zijn vectoroverdraagbare aandoeningen veroorzaakt door bacteriën van het geslacht Rickettsia. De symptomen van rickettsiosen kunnen sterk verschillen al naargelang het bacteriële species en de patiënt zelf. De meest gekende rickettsiose is waarschijnlijk vlektyfus. Tot op heden zijn alle in België vastgestelde rickettsiosen reisgebonden.
Algemeen kunnen we rickettsiosen onderverdelen in 3 groepen:
De symptomen van rickettsiosen kunnen sterk verschillen al naargelang het species en de patiënt. In de meeste gevallen wordt de patiënt zo’n 1 à 2 weken na de infectie ziek.
De belangrijkste symptomen zijn koorts en algemeen onwelzijn. Dit kan gepaard gaan met huiduitslag, een necrotische wonde op de plaats van inoculatie en plaatselijke opgezwollen lymfeklieren.
De meeste rickettsiosen worden overgedragen door vectoren via de huid (vlooien, luizen, mijten en teken), maar soms vindt overdracht plaats door inademing van de bacterie of via het bindvlies. Besmetting van mens op mens vindt niet plaats.
Diagnose van rickettsiosen is gebaseerd op serologische testen of op de detectie van genetisch materiaal door PCR.
Rickettsiosen worden behandeld met antibiotica.
Aangezien er tot op heden geen autochtone gevallen vastgesteld zijn in België, zijn personen die contact hebben gehad met de mogelijke vectoren in een endemisch gebied de voornaamste risicogroep.
Contact met de vectoren vermijden in endemische gebieden is dan ook de voornaamste preventiestrategie.
