Tularemie, ook bekend als konijnenkoorts, is een infectieziekte veroorzaakt door de bacterie Francisella tularensis. Zowel mensen als dieren kunnen worden getroffen en mensen kunnen geïnfecteerd raken door direct of indirect contact met geïnfecteerde dieren of door een insectenbeet. Tularemie is zeldzaam in België. De ziekte kan met antibiotica genezen worden.
Tularemie is een infectieziekte die dieren en mensen treft. Bij dieren komt de ziekte het meest voor bij konijnen, hazen en knaagdieren, maar andere dieren, zoals vee en huisdieren, kunnen ook besmet raken. De bacterie heeft 4 ondersoorten, waarvan F. tularensis holartica in Europa voorkomt. De ziekte veroorzaakt door deze ondersoort is milder dan de ziekte veroorzaakt door F. tularensis tularensis. Deze ondersoort vinden we terug in Noord-Amerika. De andere twee ondersoorten zijn F. tularensis novicida en F. tularensis mediaasiatica, die zelden ziekte uitlokken.
Mensen kunnen besmet raken na direct contact met de huid van een besmet dier of met gewassen, grond of water dat besmet is met de bacterie. Ook tekenbeten kunnen de ziekte overdragen. Infectie door het eten of drinken van besmet voedsel of water, door insectenbeten of door de inhalatie van besmette luchtdeeltjes is ook mogelijk, maar is zeldzamer. Overdracht van mens op mens is niet mogelijk.
Niet alle geïnfecteerde mensen zullen ziek worden. De ziekte verschijnt gemiddeld 3 tot 5 dagen na de infectie, maar het kan tot drie weken duren. De eerste symptomen lijken meestal op die van griep, met koorts, hoofdpijn, spierpijn en keelpijn. De andere symptomen van de ziekte zijn afhankelijk van de manier waarop de bacteriën in het lichaam zijn binnengedrongen. De meest voorkomende vorm van de ziekte is ulceroglandulaire infectie na het verwerken van een geïnfecteerd dier. Deze vorm van tularemie wordt gekenmerkt door een huidzweer en door gezwollen en pijnlijke klieren. Ooginfecties en problemen met de longen, mond, spijsverteringskanaal, milt en lever kunnen voorkomen in de andere vormen van de ziekte. Dodelijke gevallen worden alleen gemeld na infectie met F. tularensis tularensis , dat in Europa niet voorkomt.
Het is moeilijk om tularemie te diagnosticeren op basis van de klinische symptomen alleen, omdat de ziekte vaak met andere ziekten met dezelfde symptomen verward wordt. Om een infectie met F. tularensis uit te sluiten, is laboratoriumonderzoek nodig. Detectie van antilichamen tegen de bacterie in het bloed en analyses die de aanwezigheid van de bacterie (kweek of PCR) in biopsieën verraden, worden gebruikt om de diagnose van tularemie in het laboratorium te stellen.
Als uw arts de diagnose van tularemie heeft gesteld, zal hij/zij u een antibioticabehandeling voorschrijven.
De groepen die het grootste risico lopen om besmet te raken, zijn jagers, boeren, dierenartsen, tuiniers en mensen die veel tijd in bossen doorbrengen.
Tularemie kan op de volgende manieren worden voorkomen:
