Het aantal mensen met multimorbiditeit is hoog en neemt toe met de leeftijd, waarbij meer dan 60% van de 65-plussers in België getroffen zijn. Multimorbiditeit heeft vele negatieve gevolgen, waaronder sterfte, invaliditeit en een slechte levenskwaliteit. Ze heeft ook een grote invloed op het gebruik van de gezondheidszorg en de daaraan verbonden kosten. Multimorbiditeit komt vaker voor bij sociaal achtergestelde bevolkingsgroepen, waardoor het uitblijven van passende zorg voor multimorbide patiënten waarschijnlijk ook een negatief effect zal hebben op een rechtvaardige behandeling in de gezondheidszorg.

Hoewel multimorbide patiënten complexe gezondheidsbehoeften hebben, ligt de huidige focus nog steeds te veel op traditionele, op ziekte gerichte benaderingen. Bijgevolg krijgen multimorbide patiënten vaak gefragmenteerde verzorging, wat leidt tot inefficiënte, ondoeltreffende en mogelijk schadelijke klinische interventies. Zij ontvangen vaak complexe medicatieregimes, die het risico op incorrect voorschrijven, interacties tussen geneesmiddelen, bijwerkingen van geneesmiddelen en onvoldoende therapietrouw verhogen. Daarnaast hebben multimorbide patiënten in vergelijking met personen met één chronische ziekte vaker problemen met betrekking tot mobiliteit, zelfzorg, dagelijks functioneren en levenskwaliteit, en hebben ze ook meer pijn en cognitieve problemen, wat verzorging en behandeling bemoeilijkt.

Multimorbiditeit vormt een uitdaging voor het ‘één-ziekte’-standpunt dat momenteel in de gezondheidszorg wordt ingenomen, het voorschrijfgedrag, het medisch onderzoek en het medisch onderwijs. Modellen voor de behandeling van patiënten met multimorbiditeit zullen moeten steunen op het idee van ‘behandeling van mensen, niet van ziekten’.  Dit vereist een meer gecoördineerde aanpak tussen de verschillende gezondheidswerkers, waarbij ook met de sociale behoeften rekening wordt gehouden.