Intradermale rabiësvaccinatieproeven bij de mens: naar een kortere en goedkopere vaccinatie tegen rabiës

Last updated on 14-12-2022 by Pierre Daubresse

Projectduur:

januari 1, 2011

-

december 31, 2019

In het kort

Het klassieke vaccinatieschema tegen rabiës bestaat uit 3 intramusculaire vaccindoses die over een periode van 3-4 weken worden gegeven, wat relatief tijdrovend en duur is en een groot vaccinvolume vereist. Om de procedure te versnellen, de kosten te beperken en op het vaccin te besparen, valideren we alternatieve intradermale schema’s die kleinere vaccinvolumes en minder bezoeken vereisen. Deze studies worden uitgevoerd in samenwerking met het Militair Hospitaal Koningin Astrid, het Instituut voor Tropische Geneeskunde in Antwerpenen het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam.

Projectbeschrijving

Rabiës is een fatale infectieziekte die veroorzaakt wordt door het rabiësvirus. Jaarlijks worden miljoenen mensen blootgesteld aan het virus, vooral in ontwikkelingslanden, van wie er 59.000 sterven als gevolg van de ziekte. Het virus kan vrijwel alle zoogdieren besmetten. De meeste infecties bij de mens treden op na nauw contact (bijten, krabben, …) door een geïnfecteerde carnivoor (voornamelijk honden) of een vleermuis.

Infectie met het virus kan door preventieve vaccinatie worden voorkomen. Het klassieke vaccinatieschema vereist 3 vaccindoses, intramusculair toegediend over een periode van drie tot vier weken. Dit schema is niet praktisch omdat het drie afzonderlijke bezoeken en een tijdige planning voor vertrek naar een regio met een hoog risico vereist. Bovendien is voor intramusculaire vaccinatie een hoog vaccinvolume (0,5 tot 1 ml per injectie) nodig, wat mogelijk kan leiden tot een tekort aan vaccins.

De intradermale vaccinatieproeven proberen beide problemen aan te pakken: enerzijds door het schema te verkorten (1 week of zelfs 1 dag in plaats van 3 weken) en anderzijds door de hoeveelheid gebruikt vaccin per injectie te verminderen (100 μl in plaats van 0,5-1 ml per injectieplaats).

Om de effectiviteit van deze kortere schema’s te evalueren, wordt op regelmatige tijdstippen na de initiële vaccinatie bloed verzameld. Eén tot drie jaar na de eerste vaccinatie wordt de respons op een boostervaccinatie beoordeeld.